تبیین تأثیر ابعاد عدالت سازمانی بر ظرفیت نوآوری با تأکید بر نقش میانجی تسهیم دانش مورد مطالعه: دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران.

2 دانشیار مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران.

3 کارشناس ارشد مدیریت دولتی، دانشکده‌ مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران.

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ابعاد عدالت سازمانی و تسهیم دانش بر ظرفیت نوآوری در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شده‍ است. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از حیث روش‍شناسی، توصیفی-همبستگی می‍باشد. جامعه آماری، کارکنان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بوده که با استفاده از روش نمونه‍گیری تصادفی ساده انتخاب شده‍اند. برای جمع‍آوری داده‍های مورد نیاز پژوهش از ابزار پرسشنامه استفاده شده ‍است. تحلیل داده‍ها و آزمون فرضیات پژوهش با استفاده از مدل معادلات ساختاری و نرم‍افزار لیزرل انجام شده‍ است. یافته‍های پژوهش حاکی از این است که بین عدالت سازمانی و تسهیم دانش، و عدالت سازمانی و ظرفیت نوآوری رابطه‌ مستقیم و معناداری وجود دارد. با وجود این، یافته‍های پژوهش بر ارتباط بین تسهیم دانش بر ظرفیت نوآوری تأکید نمی‍کند. همچنین، از بین ابعاد عدالت سازمانی، عدالت مراوده‍ای و رویه‍ای تأثیر مثبت و عدالت توزیعی اثر نسبتاً کمی بر تسهیم دانش (بعد دریافت و ارائه دانش) دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Impacts of Aspects of Organizational Justice on Innovative Capacity, Emphasizing the Intermediate Role of Sharing Knowledge Case Study: Birjand University of Medical Sciences

نویسندگان [English]

  • Tayyebeh Abbasi 1
  • Mohammad Abooyee Ardakan 2
  • ‌Zahra Dastigerdi 3
1 Assistant professor, Faculty of management, University of Tehran, Tehran, Iran.
2 Associate Professor, Faculty of management, University of Tehran, Tehran, Iran.
3 Master of Public Administration, Faculty of Management, University of Tehran, Tehran, Iran.
چکیده [English]

This study is conducted to investigate the effects of different aspects of organizational justice and sharing knowledge on innovative capacity in Birjand University of Medical Sciences. This is a practical study which is conducted by descriptive and correlational methods. The target population include the personnel of Birjand University of Medical Sciences selected by simple random sampling. Questionnaires were used to collect data and data analysis and hypothesis testing were conducted through structural equation modeling and LISREL software. The research findings suggest that there is a direct and significant relationship between organizational justice and sharing knowledge, and also between organizational justice and innovation capacity. However, the findings do not represent the existence of any relationship between sharing knowledge and innovative capacity. Moreover, as for different aspects of organizational justice, interactional and procedural justice have positive effects and distributive justice has relatively little effect on sharing knowledge (receiving and imparting knowledge).

کلیدواژه‌ها [English]

  • Sharing Knowledge؛ Innovative Capacity؛ Organizational Justice
  • Birjand University of Medical Sciences

مراجع

آراستی، محمدرضا، کرمی­پور، آزیتا، قریشی، بابک (1388). شناسایی عوامل مؤثر بر ظرفیت نوآوری بنگاههای اقتصادی: مطالعه موردی شرکت­های اتوماسیون صنعتی ایران. علوم مدیریت ایران، سال 15، شماره‌ 4، 30-1.
پورعزت، علی اصغر (1383). شهرعدل و دولت هوشمند. پیام مدیریت، سال 3، شماره‌ 11و 12، 160-143.
پورعزت، علی‌اصغر، احسانی‌مقدم، ندا، یزدانی، حمیدرضا، فائز، کوکب (1392). تحلیل مقایسه‌ای نقش ابعاد گوناگون عدالت در جو سازمان و وفاداری سازمانی: پژوهشی پیرامون یک سازمان فناوری اطلاعات. مدیریت دولتی، سال 5، شماره‌ 1، 88-65.
چاوشینی، رسول، نقشبندی، ماریا (1393). بررسی رابطه عدالت سازمانی و سرمایه‌های اجتماعی کارکنان در شرکت توزیع برق استان کردستان. مدیریت سرمایه اجتماعی، سال 1، شماره‌ 2، 264-247.
حسنی، محمد، کریمی، حلیمه (1392). بررسی رابطه بین پایش با عدالت سازمانی ادراک شده و رفتار شهروندی سازمانی کادر درمانی بیمارستان امام رضا(ع) ارومیه. مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، سال 11، شماره‌ 10، 822- 814.
حسینی، محمد سلطان، نادریان جهرمی، مسعود، صابری، علی (1391). برآورد سهمی نسبی رفتارشهروندی سازمانی از عدالت سازمانی در ورزشکاران. مدیریت ورزشی، سال‌ 5، شماره‌ 4، 160-135.
خسروی، مهنوش، غلامی، ژاله، نجات، سحرناز، مجدزاده، سیدرضا (1392). پرسشنامه وضعیت نوآوری: ترجمه و روان­سنجی گونه ایرانی. پایش، سال‌ 12، شماره‌ 6، 617-607.
سپهوند، رضا، رحیمی‌اقدم، صمد، عارف‌نژاد، محسن (1392). نقش میانجیگری انصاف ادراک‌شده در رابطه بین عدالت سازمانی و عملکرد کارکنان. مدیریت دولتی، سال‌ 6، شماره‌ 11، 150-131.
سرلک، محمدعلی، اسلامی، طاهره (1390). تسهیم دانش در دانشگاه صنعتی شریف: رویکرد سرمایه اجتماعی. مدیریت دولتی، سال‌ 3، شماره‌ 8، 18-1.
شیلینگ، ملیسا (2008). مدیریت استراتژیک نوآوری تکنولوژیک. ترجمه‌ دکتر سید محمد اعرابی و محمد تقی­زاده مطلق. تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
صنوبر، ناصر، سلمانی، بهزاد، تجویدی، مینا (1390). تأثیر محرک‌های نوآوری بر ظرفیت نوآوری شرکت‌های دانش‌بنیان. فصلنامه سیاست علم و فناوری، سال‌ 4، شماره‌ 2، 107-91.
علامه، سیدمحسن، زارع، سید محسن (1387). بررسی رابطه بین مدیریت دانش، نوآوری و عملکرد سازمانی. اولین کنفرانس ملی خلاقیت شناسی، TRIZ و مهندسی و مدیریت نوآوری ایران، تهران، پژوهشکده علوم خلاقیت شناسی ، نوآوری و حل مسئله ابداعیTRIZ، قابل دسترسی در https://www.civilica.com/Paper-ICIC01-ICIC01_025 (04/05/139).
علوی، موسی (1392). مدل‌یابی معادلات ساختاری در پژوهش‌های مرتبط با آموزش علوم سلامت: معرفی روش و کاربرد آن. مجله‌ ایرانی آموزش در علوم پزشکی، سال‌ 13، شماره‌ 6، 530-519.
میرغفوری، سیدحبیب الله، صیادی تورانلو، حسین، کریمی‌نیا، مریم (1392). رتبه‌بندی عوامل مؤثر بر ارتقای نوآوری در شرکت‌های وابسته به مراکز رشد با استفاده از تکنیک تاپسیس فازی؛ مطالعه‌ موردی پارک علم و فناوری یزد.  فصلنامه‌ تخصصی پارک‌ها و مراکز رشد، سال 9، شماره‌ 36، 28-19.
نظرپوری، امیرهوشنگ، رحیمی‌اقدم، صمد (1394). بررسی رابطه هوش سازمانی و انعطاف‌پذیری منابع انسانی در سازمان‌های دانش‌بنیان. مدیریت دولتی، سال 7، شماره‌ 2، 392-373.
هادی‌زاده مقدم، اکرم، قلیچ لی، بهروز، محبی، پروین (1392). بررسی رابطه بین تسهیم دانش و نوآوری در سازمانهای خدمات مالی: بانک رفاه کارگران. پژوهش­های مدیریت در ایران، سال 17، شماره‌ 1، 207-187.
 
Boly, V., Morel, L., Assielou., N. D., & Camargo, M. (2014). Evaluating innovative processes in french firms: Methodological proposition for firm innovation capacity evaluation. Research Policy, 43, 608-622.
Can, A., & Hawamdeh, S. (2013). Organizational justice and the intent to share: Knowledge sharing practices among forensic experts in turkey. Journal of Information Science Theory and Practice, 1(4), 12- 37.
Chechen, L., & Pui-Lai, T. (2013). Exploring knowledge sharing in virtual communities. Online Information Review, 37 (6), 891-909.
Cohen–Charash, Y., & Specter, P.E. (2001). The role of justice in organizations: A metaanalysis. Organizational Behavior and Human Decision processes, 85(2), 278-305.
Cooke, P. (2007). Regional innovation, entrepreneurship and talent systems. International Journal of entrepreneurship and Innovation Management, 7(2), 117-139.
Fen Lin, H. (2007). Knowledge sharing and firm innovation capability: An empirical study. International Journal of Manpower, 3/4 (28), 315-332.
Jabar, M. A., Cheah, C. Y., & Sidi, F. (2012). The effect of organizational justice and social interdependence on knowledge sharing. In Information Retrieval & Knowledge Management (CAMP )IEEE,  64-68.
Jawahar, I. M. (2002). A model of organizational justice and workplace aggression. Journal of Management, 28(6). 811-834.
Kalid, S. K. A., & Mahmood, A. K. (2009). The use of storytelling in sharing tacit knowledge in government organization. Public Sector ICT Management Review, 1(3), 52-58.
Kamasak, R., & Bulutlar, F. (2010). The influence of knowledge sharing on innovation. European Business Review, 22(3), 306-317.
Koc, T., & Ceylan, C. (2007). Factors Impacting the Innovative Capacity in Large Scale Companies. Technovation, 27, 105-114.
Konovsky, M. (2000). Understanding procedural justice and its impact on business Organization. Journal of Management, 26(3), 489-511.
Leal-Rodriguez, A. L., Roldan, J. L., Ariza-Montes, J. A., & Leal-Millan, A. (2014). From potential absorptive capacity to innovation outcomes in project teams: The conditional mediating role of the realized absorptive capacity in a relational learning context. International Journal of Project Management, 32(6) .1-14.
Marques, C. S., & Ferreira, J. (2009). SME innovative capacity, competitive advantage and performance in a traditional industrial region of Portugal. Journal of Technology Management & Innovation, 4(4), 54-68.
McDowall, A., & Fletcher, C. (2004). Employee development: an organizational justice perspective. Personnel Review, 33(1), 8-29.
Montes, F. J. L., Moreno, A. R., & Fernandez, L. M. M. (2004). Assessing the Organizational Climate and Contractual Relationship for Perceptions of Support for Innovation. International Journal of Manpower, 25, 167–80.
Poll, W.L. (2007). Organizational justice as a framework for understanding union management relation in education. Canadian Journal of Education, 30(3), 725-748.
Sadeghi, M. R., Musavi, S. M. M., Samiie, S., & Behrooz, A. (2013). Developing human resource productivity through organizational justice. Journal of Public Administration and Governance, 3(2), 173-190.
Saenz, J., Aramburu, N., & Rivera, O. (2009). Knowledge sharing and innovation performance : A comparison between high-tech and low-tech companies. Journal of Intellectual Capital, 10(1), 22-36.
Van Den Hooff, B., & De Ridder, J. A. (2004). Knowledge sharing in context: The influence of organizational commitment, communication climate and CMC use on  knowledge sharing. Journal of  knowledge management, 8(6), 117-130.
Wang, Z. Sharma, P. N., & Cao, J. (2016). From knowledge sharing to firm performance: A predictive model comparison. Journal of Business Research,  available at http://dx.doi.org/10.1016/j.jbusres (2016.03.05).
Yesil, S., & Dereli, F. S. (2013). An empirical investigation of the organizational justice, knowledge sharing and innovation capability.  Procedia- Social and Behavioral Sciences, 75, 199-288.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 27 مهر 1396
  • تاریخ بازنگری: 19 خرداد 1397
  • تاریخ پذیرش: 29 خرداد 1397

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار